Słownik polsko-niemiecki. 2014.
stukotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, stukotaćoczę || stukotaćocę, stukotaćocze || stukotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować powstanie stukotu, uderzając jakimś twardym przedmiotem o inny; wydawać stukot : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miarowo stukotały koła… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stukotać — ndk IX, stukotaćoczę (stukotaćocę), stukotaćoczesz (stukotaćocesz), stukotaćocz, stukotaćał «wydawać lub powodować stukot; stukać wielokrotnie, raz po raz» Żołnierze stukotali podkutymi butami. Wóz stukotał po bruku … Słownik języka polskiego
klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… … Słownik języka polskiego
stukotanie — n I rzecz. od stukotać … Słownik języka polskiego
